دویدن با شکم خالی در صبح؛ ۳ تصور اشتباه در مورد ورزش ناشتا

اغلب به اشتباه تصور میشود ورزش کردن با شکم خالی بدن را با مشکل کمبود کربوهیدراتهای مورد نیاز و گلوکوز (شکر)، روبه رو میکند. بر طبق این نظریه، بدن از پروتئین ماهیچه ها برای دریافت انرژی استفاده می کند. به عبارت دیگر، بدن ماهیچه از دست میدهد. اما این دیدگاه ۱۰۰% درست نیست. زیرا بدن گلوکوز را به فرم گلیکوژن (قند ذخیره شده در ماهیچه ها و کبد ) تبدیل میکند. از شب تا صبح، سطح انسولین بدن (که به جذب قند و جلوگیری از چربی سوزی کمک می کند) و گلیکوژن ذخیره در کبد کاهش مییابد. اما بدن همچنان ذخیره گلیکوژن خود را در ماهیچه ها نگه می دارد. بنابراین وقتی شما شروع می کنید به دویدن صبحگاهی با شکم خالی، بدن شما انرژی اولیه برای ورزش کردن یا دویدن را از گلیکوژن ذخیره در ماهیچه ها فراهم میکند.

اما اگر قصد دارید که به تمرینات ورزشی با شکم خالی و به مدت بیشتری ادامه دهید، دیگر گلیکوژن یا کربوهیدراتی در ماهیچه ها باقی نمی ماند. در نتیجه بدن مجبور میشود به دنبال منبع ذخیره انرژی دیگری باشد. بنابراین دست به دامن  اسیدهای چرب میشود و به آزادسازی آنها میپردازد.